Peter de Vis

 

werk

 

Biografie
1955 Vlissingen
1986 - 1991 ABK Minerva Groningen
Sinds 1998 lid van het Drents Schilders Genootschap.

Peter de Vis
De Pol 21
9321 VB Peize
tel:0031 50 5032261
e-mail:peterdevis@ziggo.nl



De schoonheid van het verval

Voor Peter de Vis zijn verschijnselen zoals aantasting, verval en erosie belangrijk en hij geniet van de schoonheid, die hij daarin ontdekt. Deze schoonheid kan ontstaan ten gevolge van menselijke ingrepen of door aantasting tengevolge van natuurlijke invloeden. Voor Peter blijven het interessante processen, waarvan hij de kijker in zijn werk getuige van wil maken, omzetten in tastbare beelden. Deze processen –van aantasting- zijn steeds het uitgangspunt binnen zijn schilderijen. Schilderijen die vaak in de gemengde techniek uitgevoerd zijn, omdat hij in deze techniek het best structuren kan aanbrengen kan, die een gevoel van aantasting oproepen en deze optimaal in beeld brengen. Tropische landen spreken De Vis in het bijzonder aan, omdat daar juist het klimaat op een uitdrukkelijke wijze invloed heeft op zijn omgeving, zowel op gebouwen als op de mens. Daar treft hij gebouwen aan met de door de zon gebladderde verf en met de daardoor eveneens verbleekte kleuren. Daar heeft het weer ook vat op een opmerkelijke manier op de mens en treft hij de mens met zijn geruwde en doorleefde huid aan. In deze landen komt hem alles nog zo authentiek over en sluimert in alles een historie. Alles lijkt er zijn eigen verhaal te hebben. Alles heeft er zijn eigen geschiedenis, is gevuld vol verhalen zonder maar één moment haar geheimen prijs te geven. Boven alles wordt de fantasie –in het bijzonder de zijne- geprikkeld. Met bewondering kijkt De Vis naar zo’n entourage. Deze omgeving inspireert hem zonder deze echter te kopiëren. Het is hem uitsluitend te doen om het proces en de schoonheid, die daarmee gepaard gaat. Dat wil hij op zijn eigen wijze vertalen in levendige beelden. Ieder beeld wordt door zijn bewerkingswijze anders, waardoor elk schilderij zijn authenticiteit bezit. Elk paneel is uniek in zijn soort. De mens komt bij De Vis niet uitdrukkelijk als onderwerp aan de orde, maar veel meer zijn schaduw in de vorm van sporen, die hij achterlaat. Sporen, die vormen van menselijke aanwezigheid verraden. Ze staan nog eerder voor tekens of symbolen van het menselijke ingrijpen in de natuur, zoals de typisch ingekaderde en ingedeelde landschapachtige voorstellingen, maar ook de stille getuigenissen in de vorm van achtergelaten teksten, die opgenomen zijn in het landschap en er onderdeel van geworden zijn. Flarden van woorden, die niet duidelijk te lezen zijn. Deze sporen zijn voor Peter zo belangrijk, omdat zij ons een vorm van tijdsbesef geven. Ons het proces van voorbijgaan in beeld roepen. Voorbijgaan, dat nu eenmaal het proces van aftakelen, van aantasten in zich herbergt. Geen gruwelijk gebeuren, maar met vertedering laat Peter op bijna poëtische wijze de schoonheid daarvan zien.

In geheel zijn werk zijn kleur en compositie belangrijke ingrediënten. Steeds komen diverse kleuren in zijn werk aan de orde, nooit dominerend, maar ingetogen en fijnzinnig. Kleuren gehouden in licht blauw of in aardkleuren, zoals roestbruin en een weinig rood. De getemperde kleuren zorgen voor een aangename harmonie en voor een weldadige rust. “De landschappen” worden door de kleuren op een speelse en natuurlijke wijze ingedeeld en door intense en gevoelige krassen ingekaderd. Lijnen werkend als bramen bij een ets, gevoelig gerafeld en spontaan neergezet.

Peter gaat uit van gelaagd karton of gelijmd papier. De structuur ervan wendt hij optimaal aan. Diverse lagen verf brengt hij erop. Deze lagen reduceert hij door het papier te pellen, waardoor er een wonderlijke, meestal korrelige structuur ontstaat. De verflagen zuigen zich in het papier vast en vlakken daardoor de kleuren in intensiteit af. Er ontstaat een versmelting tussen papier en verf, waardoor er een wonderlijke intensiteit van het materiaal ontstaat, als of het papier de kleur zelf geworden is. Het gevoel van aantasting wordt nog versterkt, doordat Peter de voorstelling bewerkt door met een lap er op te poetsen, er in te krassen, er op te schuren. Daardoor ontstaat er de suggestie of het doek ergens gevonden is, aan de natuur ontrukt is, of jarenlang aan weer en wind bloot gestaan heeft en tenslotte gered is voor een verdere aftakeling en nu in de Galerie neergezet is als een klein altaartje, een symbool van rust en als een teken van bezinning. Dit maakt het werk van Peter de Vis zo bijzonder, zo natuurlijk, zo gewoon en tegelijkertijd is het een symbool voor een ontroerende schoonheid, die het verval zelf lijkt te raken.

Harrie Schenning
Galerie Bij de Boeken en www.huntenkunst.nl

expositie
 

exposities

home

actueel